Έχουν περάσει 3 χρόνια από τη στιγμή που έπεσε η αυλαία για το Κοινωνικό Ιατρείο του Ρεθύμνου, μετά από 12 χρόνια λειτουργίας. Το ιατρείο αρχικά εξυπηρετούσε πρόσφυγες και μετανάστες, και αργότερα δεκάδες ανασφάλιστους Έλληνες πολίτες, κλείνοντας κατά την πανδημία. Με την κατάρρευση του ΕΣΥ, η ανάγκη της επανίδρυσής του φαντάζει αναγκαία και επικείμενη, βυθίζοντας όλους σε κύματα αγωνίας.
Να σημειωθεί ότι ήταν το πρώτο Κοινωνικό Ιατρείο που ιδρύθηκε στη χώρα. Τρία χρόνια λοιπόν μετά το κλείσιμο του, η επανίδρυσή του ίσως είναι επιτακτική, καθώς σύμφωνα με τους εθελοντές ιατρούς τη στιγμή που το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Ελλάδας βιώνει πρωτόγνωρες και επικίνδυνες καταστάσεις, φαίνεται επικείμενη η άμεση ανάγκη για βοήθεια και προσφορά.
Το Κοινωνικό Ιατρείο του Ρεθύμνου λειτουργούσε για 12 χρόνια, με εθελοντές οι οποίοι με προσωπικό κόστος προσέφεραν βοήθεια σε πρόσφυγες και μετανάστες και αργότερα σε ένα συνεχώς αυξανόμενο ποσοστό ανασφάλιστων Ελλήνων. Έβαλε λουκέτο την εποχή της πανδημίας, κυρίως λόγου του ότι ευτυχώς έπαψε να είναι αναγκαίο αφού καθιερώθηκε η ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών στη δημόσια υγεία.
Ο κ. Βαράκης δηλώνει ότι από εκείνη την εποχή νοσταλγεί ιδιαίτερα την ανθρώπινη επαφή, μέσω των σημαντικών δράσεων που πραγματοποιούνταν για να καθοδηγήσουν τις νέες μητέρες.
Σε παράλληλη πορεία με το Κοινωνικό Ιατρείο, κινείτο και το Κοινωνικό Φαρμακείο, κλείνοντας την ίδια χρονική περίοδο, με τον φαρμακευτικό κόσμο να τονίζει ότι και μόνο η ιδέα της ανάγκης ύπαρξης παρόμοιων εθελοντικών δομών αποτελεί ντροπή για την κοινωνία, σε ένα κράτος που θα έπρεπε να προσφέρει δημόσια, δωρεάν υγεία.
neakriti.gr
