Την απόφασή του να αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε με επιστολή του προς την Ράνια Σβίγκου ο Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης, πρώην βουλευτής του κόμματος.
Στην επιστολή του τονίζει πως παρακολουθεί με θλίψει το οικοδόμημα που στήριξαν διαχρονικά μέλη και πολίτες να «κινδυνεύει με κατάρρευση», πως ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει εικόνα «μετάλλαξης και απαξίωσης» και πως «τείνει να καταστεί μέρος του προβλήματος και όχι μέρος της λύσης για την ελληνική κοινωνία».
«Η ανάγκη μετεξέλιξης, βαθιάς ανανέωσης και επανίδρυσης της Αριστεράς, αλλά και συνολικότερα του προοδευτικού και οικολογικού πολιτικού χώρου, απαιτεί πρωτοβουλίες που θα υπερασπίζονται τα δημόσια αγαθά και την κοινωνία, ώστε οι πολίτες να μπορούν να ζουν με αξιοπρέπεια και όχι απλώς να επιβιώνουν», σημειώνει ο κ. Τριανταφυλλίδης.
«Θέμα: Αποχώρηση από το ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
Αγαπητή Ράνια
Το προσωπικό και άλλο τόσο συλλογικό ταξίδι “από το Μαύρο στο Φως”, όπως το ονόμασα στη συνείδησή μου, ξεκίνησε για μένα στις 13 Ιουνίου του 2013. Στα δύο χρόνια της εθελοντικής εργασίας στην ελεύθερη ΕΡΤ φοίτησα στο σχολείο των κινημάτων και των συλλογικοτήτων. Εκεί όπου το “εγώ” του δημοσιογράφου της ΕΡΤ3, μετά από 23 χρόνια δημοσιογραφίας στην πρώτη γραμμή, έδωσε τη θέση του στο “εμείς” της συνεργασίας με τους απολυμένους συντρόφους μου με ένα κοινό όραμα και σκοπό: να πάρουμε τις ζωές μας πίσω.
Η πρόταση του Αλέξη Τσίπρα να στρατευθώ στο ψηφοδέλτιο του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ.- Π.Σ. στη Θεσσαλονίκη βρήκε εύφορο έδαφος καθώς, μετά την απόλυση και την ανεργία, είχα ήδη αποφασίσει να επιχειρήσω να προσφέρω στην πόλη μου και την κοινωνία από το μετερίζι πλέον της πολιτικής.
Ήταν τότε που ο σημερινός πρόεδρος του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. αρθρογραφούσε υπέρ των απολύσεων εργαζομένων. Τότε που έγραφε ότι θα έπρεπε να είχαν ήδη απολυθεί πολύ περισσότεροι από 15.000 άνθρωποι, για να ισχυριστεί σήμερα ότι ήταν πολύ νέος για να θυμάται τι έγραψε τότε. Εμείς από την άλλη, δεν θα ξεχάσουμε ποτέ το τι ζήσαμε εκείνη την περίοδο μαζί με τις οικογένειες μας.
Η διαδρομή δύσκολη, με το πιστόλι των μνημονίων στον κρόταφο. Το καλοκαίρι του 2015 το δίλημμα της διάσπασης αμείλικτο: με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις. Η απόφαση τότε καθορίστηκε από την απόλυτη προτεραιότητα να στηρίξουμε τους ευάλωτους συμπολίτες μας, τους άπορους, τους άνεργους, να βγει η χώρα από την ανθρωπιστική κρίση με την κοινωνία όρθια.
Εάν οι επικοινωνιακές ανάγκες του νέου προέδρου απαιτούν την καταγγελία της κυβέρνησης 2015-2019, θέλω να υπογραμμίσω, εγώ που δεν είχα την τιμή να είμαι μέλος της, ότι είμαι περήφανος για αυτήν. Ασφαλώς ο εχθρός του καλού είναι πάντοτε το καλύτερο, όμως όσα κατάφερε η κυβέρνηση Τσίπρα για τη χώρα μέσα στις πιο αντίξοες συνθήκες απαιτούσαν θάρρος, αποφασιστικότητα, ηθική ακεραιότητα, πολιτική ικανότητα με το βλέμμα στο μέλλον.
Η ιστορική Συμφωνία των Πρεσπών, οι νομοθετικές παρεμβάσεις για τα εργασιακά, τα αναγκαία για την έξοδο από την ασφυκτική οικονομική επιτήρηση 37 δις και όλα όσα τόλμησε και πέτυχε η κυβέρνηση της Αριστεράς, αποτελούν παρακαταθήκη που ΚΑΝΕΙΣ δεν δικαιούται να υποτιμήσει, να αγνοήσει, να παραχαράξει κατά το δοκούν, όποιο αξίωμα και αν κατέχει.
Αισθάνομαι αυτές τις μέρες έντονα τη θλίψη και την πικρία των μελών μας και των πολιτών που μας υποστήριξαν διαχρονικά, όσων αγωνίστηκαν μαζί μας και συνέβαλαν με ψυχή και λογισμό, όσων αφιέρωσαν πολύτιμο χρόνο από τη ζωή τους στον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ.- Προοδευτική Συμμαχία, καθώς παρακολουθούν το οικοδόμημα αυτό να κινδυνεύει με κατάρρευση.
Αναρωτιέμαι πού κρυβόταν άραγε τόσο μίσος σε βάρος συντρόφων που μοιράζονταν τους ίδιους αγώνες και τις ίδιες αγωνίες όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια. Δυστυχώς, πέρα από κάθε νοσηρή φαντασία και αρνητική πρόβλεψη, ο χώρος μας αποπνέει απογοήτευση, συρρίκνωση και ηττοπάθεια. Η ήττα στις βουλευτικές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές καθώς και ο κατακερματισμός των δυνάμεων μας στην προεδρική εκλογή άφησαν ανεπούλωτες πληγές στο σώμα των οργανώσεων μας.
Η αλληλεγγύη και η συλλογικότητα, ταυτοτικές αξίες της Αριστεράς, έδωσαν τη θέση τους στο διχασμό και την εχθροπάθεια, προκαλώντας αποστροφή σε πολλούς συντρόφους μας, οι οποίοι επιλέγουν πλέον την αποστράτευση και την ιδιώτευση.
Ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ, με τη σημερινή του εικόνα μετάλλαξης και απαξίωσης, τείνει να καταστεί μέρος του προβλήματος και όχι μέρος της λύσης για την ελληνική κοινωνία, η οποία αναζητά και αξιώνει ένα συγκροτημένο και πειστικό σχέδιο εξόδου από την πολύπλευρη κρίση και όχι απόπειρες πορείας προς το “άγνωστο με βάρκα την ελπίδα”. Η ακρίβεια σε όλα τα μέτωπα της καθημερινότητας, η διαλυμένη δημόσια υγεία και παιδεία, η κρίση αξιοπιστίας στη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών, οι πολλαπλές προκλήσεις που διαμορφώνουν τη διεθνή πολιτική σκηνή σε μία δύσκολη συγκυρία, είναι ζητήματα που απαιτούν άμεσες απαντήσεις με συγκεκριμένη κατεύθυνση και πολιτικό περιεχόμενο.
Είναι ζωτικής σημασίας ζητούμενο πλέον να κάνουμε ένα “άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά”, για να θυμηθώ τα λόγια του ποιητή. Φθορά και απαξίωση που εντάθηκαν από αυτοσχεδιασμούς, αντιδημοκρατικές εξάρσεις και συνεχείς παλινωδίες της σημερινής ηγεσίας.
Όλο το χρονικό διάστημα της θητείας μου στο κοινοβούλιο πορεύτηκα με γνώμονα τη συνείδησή μου και τις ανάγκες των πολιτών, χωρίς να μετέχω σε τάσεις, ομάδες, κέντρα λήψης αποφάσεων. Με προβληματισμό και βαθιά λύπη, αισθάνομαι ότι σήμερα αδυνατώ να συγχρονίσω τα πολιτικά μου βήματα με τη νέα πραγματικότητα που οριοθετεί τον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ., μια πραγματικότητα που σαφέστατα αλλοιώνει την πολιτική του ταυτότητα και ουσία.
Θέλω ωστόσο να υπογραμμίσω ότι οι χαρακτηρισμοί και οι απαξιωτικές αναφορές για συντρόφους με τους οποίους παλέψαμε τόσα χρόνια μαζί δεν μας αρμόζουν, όποια κι αν είναι η επιλογή τους. Μας ενώνει η περηφάνια για το χθες, μπορεί να μας ενώσουν και οι αγώνες για το αύριο. Μόνος μας αντίπαλος η κυβέρνηση της Ν.Δ. και η αντιλαϊκή, νεοφιλελεύθερη, ανάλγητη πολιτική της.
Η ανάγκη μετεξέλιξης, βαθιάς ανανέωσης και επανίδρυσης της Αριστεράς, αλλά και συνολικότερα του προοδευτικού και οικολογικού πολιτικού χώρου, απαιτεί πρωτοβουλίες που θα υπερασπίζονται τα δημόσια αγαθά και την κοινωνία, ώστε οι πολίτες να μπορούν να ζουν με αξιοπρέπεια και όχι απλώς να επιβιώνουν. Η ανάκτηση της εμπιστοσύνης τους προϋποθέτει τόλμη και ειλικρίνεια. Ένα πολιτικό συμβόλαιο ευθύνης και ανθρωπιάς είναι η μόνη απάντηση στη βαρβαρότητα της καθημερινότητας που μετατρέπεται σε νέα κανονικότητα μηδενικών προσδοκιών.
Σε τελική ανάλυση και επειδή δεν είμαστε αυτό που δηλώνουμε, αλλά αυτό που πράττουμε, οι προοδευτικοί πολίτες αλλά και η κοινωνία συνολικά κρίνουν και αξιολογούν τη στάση, τις πολιτικές πρωτοβουλίες και τις επιλογές όλων μας.
Αγαπητή Γραμματέα της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
με βάση τις παραπάνω σκέψεις μου, σου γνωστοποιώ ότι από σήμερα, 12 Δεκεμβρίου 2023, δεν αποτελώ μέλος του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ.- Π. Σ.
Την παρούσα κοινοποιώ και στην Οργάνωση Μελών Ευόσμου – Κορδελιού της οποίας μέχρι σήμερα ήμουν μέλος.
Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης
π. Βουλευτής A’ Θεσσαλονίκης ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.(2015-2023)»
cnn.gr
