Μέσα στις πολλές αντιδράσεις, υπάρχει και η άλλη πλευρά, που λέει ότι, κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, η λειτουργία των απογευματινών χειρουργείων συμβάλλει στην αποσυμφόρηση με τις λίστες αναμονής.
Ενώ “φουντώνει” η συζήτηση για τα απογευματινά χειρουργεία στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας και οι αντιδράσεις παίρνουν και δίνουν με κινητοποιήσεις και πολυπληθείς πορείες, ο χειρουργός Ηλίας Αθανασάκης, καταθέτει τη δική του άποψη, την “άλλη όψη του νομίσματος”, για τη λειτουργία των χειρουργείων.
Όπως σημειώνει, μεταξύ άλλων, η λειτουργία των απογευματινών χειρουργείων συμβάλλει στην αποσυμφόρηση με τις λίστες αναμονής.
Χαρακτηριστικά, σημειώνει:
“Είμαι ένας εκ των χειρουργών οι οποίοι συμμετείχαν στη διενέργεια των πρώτων απογευματινών χειρουργείων τα οποία διεξήχθησαν στο ΠΑΓΝΗ, εν μέσω (όπως αναμενόταν άλλωστε) “εορταστικού” για τους τοπικούς άρχοντες της Υγείας, κλίματος σε μια αυτονόητη προσπάθεια προπαγανδισμού και στήριξης του νέου αυτού κυβερνητικού εγχειρήματος και “πολεμικού” (όπως επίσης αναμενόταν) κλίματος από μερίδα υγειονομικών, μέρος των απόψεων των οποίων, ενστερνίζομαι απολύτως.
Αλλά επειδή το νόμισμα έχει πάντα δύο όψεις, ας μου επιτραπεί να μοιραστώ σκέψεις και απόψεις, όχι απολογούμενος για την απόφαση που πήρα, αλλά περισσότερο αισθανόμενος έντονα την ανάγκη να απαντήσω στα όσα υποστηρίζει καλός συνάδελφος σε άρθρο του σε γνωστής πολιτικής κατεύθυνσης ιστότοπο για το θέμα αυτό.
Πολλώ δε μάλλον όταν νιώθω πως αδικούμαι από τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιεί, όταν με κατατάσσει στους ιατρούς που έχουν ήδη επιλέξει ηθική και τρόπο σκέψης που απαιτεί το εμπόριο και όχι η Ιατρική.
Βαρείς χαρακτηρισμοί για κάποιον που επιμένει, μέσα στη δίνη των απομακρύνσεων και παραιτήσεων, να παραμένει στο Δημόσιο Νοσοκομείο και να κάνει τη δουλειά του με γνώμονα αποκλειστικά τη βοήθεια προς τον ασθενή.
Και όχι κ. συνάδελφε, δεν ανήκω σε αυτούς που είχαν, έχουν και θα έχουν επαφή με το “υπόγειο” χρήμα, ούτε “καίγομαι” για τα απογευματινά χειρουργεία, όπως άλλωστε αποδεικνύει και το πρόγραμμα της Κλινικής μου.
Και ναι, η λειτουργία και καθιέρωση των απογευματινών χειρουργείων εντός των Δημόσιων Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων και φαντάζει και είναι ύποπτη για τις μελλοντικές προθέσεις των κυβερνώντων. Τόσο ύποπτη, που καταντά μάλλον εμφανής.
Και ναι, η ανεπάρκεια του Εθνικού Συστήματος Υγείας, έτσι όπως αυτό γοργά καταρρέει, θέτει δίκοπη λεπίδα στο λαιμό των ασθενών, υποχρεώνοντάς τους, είτε να αναμένουν στις λίστες, είτε να επωμισθούν την οικονομική επιβάρυνση που επιβάλλει η απαλλαγή τους από κάθε καθυστέρηση.
Και ναι, η επιχειρούμενη υποβάθμιση της Δημόσιας δωρεάν Υγείας αποτελεί απαράδεκτη μεθόδευση από πλευράς των κυβερνώντων, αφού της στερούν τα ανταποδοτικά οφέλη των χρημάτων που δεσμεύει από τους πολίτες η δημόσια ασφάλιση, με άλλα λόγια, ναι, πληρώνουμε ασφαλιστικές εισφορές και απαιτούμε δωρεάν παροχές Υγείας τις οποίες ορισμένοι δεν θα απολαύσουμε.
Και ναι, το χρονικό σημείο που επελέγη για την εσπευσμένη λειτουργία των απογευματινών χειρουργείων, αποτελεί πράγματι πρόκληση για μεγάλη μερίδα του Υγειονομικού κόσμου, αλλά και τους ασθενείς, γιατί απλά εκθέτει περαιτέρω την ανεπάρκεια του παραπαίοντος συστήματος υγείας, αφού η καθιέρωση απογευματινής λειτουργίας θα είχε νόημα (και θα προκαλούσε λιγότερες αντιδράσεις), μόνον υπό την προϋπόθεση της πλήρους λειτουργίας των Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων, τα οποία θα εξαντλούσαν το 100% των δυνατοτήτων τους στην πρωϊνή δωρεάν λειτουργία.
Υπό αυτό το πρίσμα, θα συμφωνήσω μαζί σας στο ότι πολλοί ασθενείς υποχρεώνονται να πληρώσουν για να αποφύγουν μια αναμονή για την οποίαν ευθύνεται η πολιτική που ακολουθείται στην Υγεία. Μια αναμονή, η οποία όμως πιθανότατα θα εξακολουθούσε να υφίσταται ακόμη και στην περίπτωση της ιδεώδους λειτουργίας του ΕΣΥ, τροφοδοτούμενη από την ανισορροπία μεταξύ ζήτησης ιατρικών υπηρεσιών και προσφοράς χειρουργικού χρόνου και η οποία απλώς θα ήτο πλέον διαχειρίσιμη από την τωρινή.
Όμως, η κατάσταση στο ΕΣΥ είναι δεδομένη και υπαρκτή. Όχι ανεκτή, αλλά δεδομένη και υπαρκτή. Και οι αιτίες για αυτήν, είναι πολλαπλές. Οι ελλείψεις σε ιατρονοσηλευτικό προσωπικό, εμφανείς, η απροθυμία του κράτους να στελεχώσει επαρκώς τα Νοσοκομεία, εμφανέστερη. Αλλά, (θα μου επιτρέψετε να κρίνω κυρίως από τα Νοσοκομεία της Κρήτης για τα οποία είμαι εις θέση να έχω πιο ολοκληρωμένη εικόνα), και οι κινήσεις των συναδέλφων ιατρών, προβληματίζουν τη στιγμή που τους δίνεται η ευκαιρία να στελεχώσουν ένα Δημόσιο Νοσηλευτικό Ίδρυμα.
Ανεξαρτήτως της αιτίας που οδηγεί σε αυτήν την συμπεριφορά (ανεπαρκείς μισθοί, προβληματικές συνθήκες εργασίας, πλέον συμφέρουσες επιλογές στο εσωτερικό ή το εξωτερικό), το αποτέλεσμα, από την άποψη αυτή, δυστυχώς δικαιώνει τους κυβερνώντες όταν, νίπτοντας με ικανοποίηση τας χείρας τους, προβάλλουν το επιχείρημα : Εμείς ανοίγουμε θέσεις, οι γιατροί δεν έρχονται. Και εάν κανείς συνυπολογίσει την αποψίλωση των Νοσοκομείων από ιατρούς που εγκαταλείπουν το ΕΣΥ, είτε γιατί εξάντλησαν τις δυνατότητες λειτουργίας τους στις επικρατούσες συνθήκες, είτε γιατί εξασφάλισαν καλύτερες αποδοχές και συνθήκες εργασίας αλλού, εύκολα κατανοεί τη σοβαρότητα του προβλήματος. Ενός προβλήματος, που υπακούει στους νόμους του φαύλου κύκλου, αναζητώντας απάντηση στο προαιώνιο ερώτημα: η κότα έκανε το αυγό, ή το αυγό την κότα; Η κυβέρνηση που δεν προκηρύσσει θέσεις φταίει, ή οι γιατροί που, όχι μόνο δεν τις προτιμούν, αλλά τις εγκαταλείπουν κιόλας;
Και εάν κάποιος, αγαπητέ κ. συνάδελφε πρέπει να σπάσει τον κρίκο σε αυτήν την αλυσίδα της μιζέριας, εάν κάποιος πρέπει να φανεί ανώτερος και πραγματικά υποστηρικτής του ΕΣΥ, αυτός οφείλει να είναι ο ιατρός. Έτσι μόνο θα κερδίσει την αναγνώριση και την πολύτιμη υποστήριξη του κόσμου. Κάθε μονάδα που στερείται το ΕΣΥ, ναρκοθετεί την πολύπαθη λειτουργία του και υποχρεώνει αυτούς που μένουν πίσω στο να επωμίζονται επιπλέον εργασιακό φόρτο, εξουθενώνοντάς τους ταχύτερα και οδηγώντας τους, με τη σειρά τους, στην έξοδο.
Κάθε αποσπασματική απεργιακή κινητοποίηση, ή ολιγόωρη στάση εργασίας, οφείλει να γίνει επιτέλους κατανοητό, ότι εκθέτει τον ιατρικό κόσμο στα μάτια των πολιτών, υπονομεύοντας τα δίκαια αιτήματά του, αφήνοντας συγχρόνως την κυβερνητική πολιτική και τους εκφραστές της, ουσιαστικά αλώβητους.
Θα συμφωνήσω απολύτως και αυτολεξεί μαζί σας αγαπητέ συνάδελφε, στο ότι σημαντική αιτία που υποχρεώνει τους νέους συναδέλφους στην (εν πολλοίς) απαξίωση του Δημοσίου Συστήματος Υγείας, είναι οι σχέσεις εξάρτησής τους από τα Διευθυντικά στελέχη των κλινικών, των οποίων η συμπεριφορά, ουκ ολίγες φορές αγγίζει ή και ξεπερνά τα όρια της καταπίεσης και του εκφοβισμού, γεγονός ιδιαίτερα εμφανές σε Νοσοκομεία Πανεπιστημιακού χαρακτήρα.
Ναι, υπάρχουν πολλοί, μα πολλοί νέοι συνάδελφοι, που αντί για την αμέριστη συμπαράσταση και βοήθεια στην αυγή της ιατρικής τους καριέρας, αντιμετωπίζουν παραγκωνισμό και καταπίεση. Όμως, το απαράδεκτο αυτό φαινόμενο, προϋπάρχει της καθιέρωσης των απογευματινών χειρουργείων, προσωπικά δεν βλέπω τον λόγο που μπορεί να σχετίζεται με τη λειτουργία τους, και επιπλέον δεν έχει ποτέ αποτελεσματικά αντιμετωπιστεί από κανένα όργανο του ιατρικού κόσμου, θεσμικό ή συνδικαλιστικό. Γιατί εάν αυτό είχε επιτευχθεί, κάθε συζήτηση περί τούτου θα ήτο περιττή.
Θα συμφωνήσω επίσης μαζί σας αγαπητέ συνάδελφε στο ότι η απαράδεκτα χαμηλή αποζημίωση που λαμβάνει ο σημερινός ιατρός για τις παρεχόμενες υπηρεσίες του, ασφαλώς και μπορεί να τον οδηγήσει με ευκολία στο να επιλέξει τη διέξοδο των απογευματινών χειρουργείων για την ενίσχυση του εισοδήματός του. Ενός εισοδήματος, το οποίο διαχρονικά, όλοι εσείς οι συμμετέχοντες στα διάφορα συνδικαλιστικά και μη, όργανα του ιατρικού κόσμου, αποτύχατε παταγωδώς να αυξήσετε. Το εάν ο υπογράφων, όπως και οποιοσδήποτε άλλος, επέλεξε τη συγκεκριμένη αιτιολογία για τη συμμετοχή του στα απογευματινά χειρουργεία, αυτό φαντάζομαι είναι δικό του θέμα και δικαίωμα. Το εάν επίσης ο υπογράφων είναι έντιμος ή μη, αφήστε να το κρίνουν αυτοί που τον γνωρίζουν. Και εν πάσει περιπτώσει, δεν εκχωρώ σε κανέναν το δικαίωμα να θεωρεί ότι χρηματίζομαι νομίμως, συμμετέχοντας στην απογευματινή λειτουργία του χειρουργείου.
Παρά το ότι δεν ευσταθεί απολύτως ως δικαιολογία από πλευράς κυβερνώντων και παρά το γεγονός ότι έχει καταστεί αντικείμενο λοιδορίας, η λειτουργία των απογευματινών χειρουργείων συμβάλει στην αποσυμφόρηση των λιστών αναμονής – αυτό τουλάχιστον λένε τα απλά μαθηματικά του Δημοτικού. Λίστες οι οποίες επαναλαμβάνω θα μπορούσαν να είναι σαφώς μικρότερες και πλέον διαχειρίσιμες, εάν τα Δημόσια Νοσηλευτικά Ιδρύματα αφήνονταν να λειτουργούν απρόσκοπτα και παραγωγικά.
Εν μέσω όμως της κατάστασης που επικρατεί στο ΕΣΥ, το δημοκρατικό δικαίωμα του πολίτη να επιλέξει νόμιμο οδό για την γρήγορα επίλυση του προβλήματος υγείας του, οφείλει να γίνει αποδεκτό από όλους. Και μια δίοδος προς αυτό, αποτελεί και το απογευματινό χειρουργείο.
Γιατί οφείλετε να γνωρίζετε αγαπητέ συνάδελφε, ότι ,όπως υπάρχουν χειρουργοί οι οποίοι χρηματίζονται για να φερθούν επιλεκτικά στους ασθενείς τους, έτσι υπάρχουν και ασθενείς οι οποίοι χρηματίζουν χειρουργούς ώστε να προηγηθούν χρονικά στις λίστες αναμονής. Και αυτό είναι κάτι το οποίο συστηματικά επιλέγουμε να χώνουμε κάτω από το χαλί, αφήνοντας την εντύπωση πως για όλα φταίνε οι γιατροί. Αυτό, είναι “φακελάκι”, η αμοιβή των απογευματινών χειρουργείων, όχι.
Θα ήθελα τέλος, απευθυνόμενος στα συνδικαλιστικά και θεσμικά όργανα του ιατρικού κόσμου που τόσο μας έχουν διαχρονικά απογοητεύσει, να επανεξετάσουν το θέμα των απογευματινών χειρουργείων, όχι προς την κατεύθυνση της κατάργησής τους, αλλά προς την ένταξή τους στο καθεστώς λειτουργίας των πρωϊνών, δηλαδή την πλήρη κάλυψη των εξόδων από το Δημόσιο και έως ότου (και εφόσον) επιτευχθεί μια πραγματική αναδιάρθρωση του ΕΣΥ, με στόχο την εξασφάλιση της ελεύθερης πρόσβασης στις δωρεάν υπηρεσίες Υγείας από όλους”.
neakriti.gr
