Η τελευταία πράξη σε μία αλληλουχία αποφάσεων της ηγεσίας του υπουργείου Υγείας, που προκαλούν αλυσιδωτές… μεταλλάξεις στον δημόσιο πυρήνα του ΕΣΥ ολοκληρώθηκε χθες. Η Κοινή Υπουργική Απόφαση που ανοίγει την πόρτα των δημοσίων νοσοκομείων στους ιδιώτες γιατρούς θεμελιώνει τη δημιουργία ενός υβριδικού συστήματος περίθαλψης, όπου οι ασθενείς πλέον δύνανται να λαμβάνουν πλήθος ιατρικών υπηρεσιών είτε δωρεάν είτε με αμοιβή, παρακάμπτοντας στη δεύτερη περίπτωση τις καθυστερήσεις αλλά και τις ελλείψεις.
Η αρχή άλλωστε έγινε με τη λειτουργία των απογευματινών χειρουργείων που ξεκίνησαν στα τέλη του περασμένου Νοέμβρη, στο πρότυπο των απογευματινών ιατρείων, από γιατρούς του ΕΣΥ με ιδιωτικούς όρους. Υπενθυμίζεται, δε, πως είχε προηγηθεί το πράσινο φως από τον νομοθέτη για την άσκηση ιδιωτικού έργου από γιατρούς που εργάζονται στο δημόσιο σύστημα Υγείας, αποτελώντας εκείνο το μέτρο που ξεκίνησε τη δραστική αλλαγή του «DNA» του ΕΣΥ.
Η τελευταία εντούτοις υπουργική απόφαση, που συνυπέγραψαν χθες τα υπουργεία Υγείας και Οικονομικών επισημοποιώντας τη συνεργασία δημοσίων νοσοκομείων με ιδιώτες γιατρούς, ισοδυναμεί με την απόλυτη μεταμόρφωση του συστήματος Υγείας. Και αυτό διότι, όπως προβλέπεται, οι ιδιώτες θα μπορούν εφεξής να συμμετέχουν στη λειτουργία των εξωτερικών ιατρείων, στη διενέργεια διαγνωστικών εξετάσεων, σε θεραπευτικές και επεμβατικές πράξεις αλλά και να χειρουργούν στα δημόσια νοσοκομεία, πέραν του τακτικού ωαρίου τους (δηλαδή, κατά την απογευματινή «ζώνη»).
Μάλιστα, στην ίδια απόφαση, που αποτελεί την προέκταση σχετικού νόμου, καθορίζεται και ο σχετικός «τιμοκατάλογος» που θα επιβαρύνει τους ασθενείς, εφόσον επιλέγουν από το… μενού τού ΕΣΥ ιδιωτικές υπηρεσίες. Αναλυτικότερα, για τους ιδιώτες χειρουργούς που εκτελούν επεμβάσεις σε δημόσια νοσοκομεία θα ισχύουν οι αμοιβές που έχουν οριστεί για τα απογευματινά χειρουργεία (δηλαδή, από 125 έως και 1.000 ευρώ, ανάλογα με την πολυπλοκότητα της επέμβασης).
Για παθολογικά πάλι νοσήματα, η αποζημίωση που επίσης θα καταβάλλεται από τους ασθενείς μέσω του νοσοκομείου θα κυμαίνεται από 250 έως και 600 ευρώ, ανάλογα με τη βαρύτητα του περιστατικού. Ο νομοθέτης όμως προβλέπει και σχετικό… ενοίκιο (ποσοστό 20% στις κατά περίπτωση αποζημιώσεις) για την ιδιωτική αξιοποίηση των δημόσιων δομών – χειρουργικές αίθουσες, εξεταστήρια, απεικονιστικά μηχανήματα κ.ο.κ. –, που θα πρέπει να καταβάλλουν οι συνεργαζόμενοι γιατροί στα νοσοκομεία με τα οποία έχουν συνάψει συμφωνία.
Το ΕΣΥ οφείλει να αλλάξει σελίδα
Σε κάθε περίπτωση, η ηγεσία του υπουργείου Υγείας υπεραμύνεται των μεταρρυθμίσεων επαναλαμβάνοντας σε κάθε ευκαιρία ότι το ΕΣΥ οφείλει να αλλάξει σελίδα ώστε να γίνει βιώσιμο οικονομικά, αποδοτικότερο για τους ασθενείς αλλά και πιο δελεαστικό για τους λειτουργούς του Ιπποκράτη. Στο πλαίσιο αυτό, το άνοιγμα προς τους ιδιώτες γιατρούς αποτελεί μία παράλληλη προσπάθεια ενίσχυσης των δημόσιων δομών με έμφαση στην περιφέρεια, όπου κατά κανόνα καταγράφονται και μεγαλύτερες ελλείψεις σε ειδικευμένους γιατρούς.
Είναι αξιοσημείωτο πάντως πως, παρά τις αρχικές διαβεβαιώσεις που ήθελαν την ύπαρξη «ασφαλιστικών δικλίδων» και συγκεκριμένα οι ιδιώτες γιατροί να αναλαμβάνουν ένα μερίδιο των ευθυνών για την εύρυθμή λειτουργία των νοσοκομείων (π.χ. με την υποχρεωτική συμμετοχή τους στις εφημερίες), εξασφαλίζοντας παράλληλα και μια πιο ισότιμη εργασιακή σχέση ανάμεσα στους ιδιώτες και τους δημόσιους λειτουργούς του Ιπποκράτη, στη νέα υπουργική απόφαση δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο.
Αντιθέτως και όπως προκύπτει από τη σύμβαση συνεργασίας, η συμμετοχή στις εφημερίες είναι προαιρετική ενώ στις προϋποθέσεις αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι ο ιδιώτης γιατρός οφείλει να παρακολουθεί την πορεία των ασθενών που αναλαμβάνει έως ότου λάβουν εξιτήριο αλλά και να έχει αρμονική συνεργασία με τους συναδέλφους του γιατρούς, το νοσηλευτικό και το λοιπό προσωπικό.
Αντίλογος
Εν τω μεταξύ, ο αντίλογος πάλι παρακολουθώντας τις εξελίξεις εστιάζει στη σταδιακή ιδιωτικοποίηση του συστήματος, με αρκετούς αναλυτές ωστόσο να επισημαίνουν ότι στην πράξη ο δημόσιος χαρακτήρας του έχει ήδη αλλοιωθεί – γεγονός που αποτυπώνεται στις υψηλές ιδιωτικές δαπάνες.
Επιπρόσθετα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που διατηρούν επιφυλάξεις για την απήχηση του νέου αυτού μέτρου. Ενδεικτικά αναφέρονται οι προβλέψεις στελεχών που δραστηριοποιούνται στον ιδιωτικό κλάδο που θέλουν οι συνθήκες που επικρατούν στα δημόσια νοσοκομεία να αποτρέπουν εκείνους τους γιατρούς που έχουν επιλέξει τον ιδιωτικό δρόμο να βρουν εργασιακή «στέγη» και στο ΕΣΥ.
Στο πλαίσιο αυτό, παραπέμπουν στη γενικότερη επιφυλακτικότητα της ιατρικής κοινότητας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το συγκρατημένο ενδιαφέρον των δημόσιων γιατρών για ιδιωτικό έργο, καθώς εκτιμάται ότι μόλις το 18% υπέβαλε σχετική αίτηση.
Premium έκδοση ΤΑ ΝΕΑ
