Η σύγκριση του πλούτου των κρατών είναι μια σχετικά δύσκολη υπόθεση, πιο δύσκολη ίσως απο όσο φαίνεται αρχικά. Οι χώρες με μεγάλο πληθυσμό τείνουν να έχουν μεγαλύτερες οικονομίες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα ατομικά εισοδήματα είναι επίσης υψηλά ή ότι ο πλούτος μοιράζεται σε περισσότερους.
Τα τρία μεγέθη του εισοδήματος από τον Economist
Το εισόδημα σε δολάρια ανά άτομο ή σε ευρώ, για τους πίνακες της eurostat, είναι η πιο συνηθισμένη μέτρηση για την ταξινόμηση των χωρών σε πλούσιες και φτωχές, αλλά δεν λαμβάνει υπόψη τις διεθνείς διαφορές στις τιμές.
Ούτε λαμβάνει υπόψη του πόσες ώρες πρέπει να εργαστούν οι άνθρωποι για να κερδίσουν το μισθό τους. Για να δώσει μια πληρέστερη εικόνα, ο Economist δημιούργησε έναν παγκόσμιο κατάλογο πλουσίων χρησιμοποιώντας τα πιο πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία με βάση τρία μεγέθη : εισόδημα σε δολάρια ( ή σε οποιοδήποτε άλλο νόμισμα) ανά άτομο, προσαρμοσμένο εισόδημα για τις τοπικές τιμές (γνωστό ως ισοτιμία αγοραστικής δύναμης ή PPP) και εισόδημα ανά ώρα εργασίας.
Τα ευρήματα δείχνουν πόσο ευμετάβλητα μπορεί να είναι τα οικονομικά. Για παράδειγμα οι Ηνωμένες Πολιτείες. Το ΑΕΠ της είναι μακράν το μεγαλύτερο σε τιμές αγοράς. Αλλά το εισόδημά της ανά άτομο είναι μόνο το έβδομο υψηλότερο στον κόσμο και το όγδοο όταν προσαρμόζεται στις τοπικές τιμές.
Όταν συνυπολογίζονται οι μεγάλες εργάσιμες ημέρες και οι περιορισμένες διακοπές, πέφτει στην 11η θέση. Η Κίνα -η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου σε ονομαστικούς όρους- κατατάσσεται στην 65η θέση με βάση το ΑΕΠ ανά άτομο και στην 96η θέση με βάση τις ώρες εργασίας.
Η Νότια Κορέα κατατάσσεται στην 31η θέση στην πρώτη μέτρηση και στην 30ή στη δεύτερη, αλλά στην 47η με βάση την τρίτη.
Η θέση της Ελλάδας
Το διάγραμμα που δείχνει πως μπορεί να αποτυπωθεί η κατάσταση στην Ελλάδα
Αγοραστική δύναμη
Σε μεγάλο μέρος της Δυτικής Ευρώπης η τάση είναι αντίθετη: χώρες όπως το Βέλγιο, η Γερμανία και η Σουηδία ανεβαίνουν στην κατάταξη όταν λαμβάνονται υπόψη οι χαμηλότερες τιμές ή η αξιοζήλευτη ισορροπία μεταξύ εργασίας και ζωής.
Οι μισθοί στο Λουξεμβούργο είναι υψηλοί σε σχέση με τις τοπικές τιμές.Και η Νορβηγία έχει το υψηλότερο μέσο εισόδημα ανά ώρα εργασίας παγκοσμίως.
Οι μετατροπές PPP, δηλαδή η ισοτιμία αγοραστικής δύναμης για παράδειγμα, πολλές φορές δεν μπορεί να εκτιμήσει τις διαφορές στην ποιότητα των αγαθών και των υπηρεσιών. Οπως και οι μέθοδοι υπολογισμού των ωρών εργασίας μπορεί να διαφέρουν καθώς είναι ιδιαίτερα δύσκολο να εκτιμηθούν για τις φτωχές χώρες.
Και τα δεδομένα από ορισμένες χώρες δεν είναι αξιόπιστα. Ορισμένες χώρες (κυρίως η Κίνα) έχουν πολύ υψηλά ποσοστά αποταμίευσης, οπότε ακόμη και το προσαρμοσμένο σε PPP ΑΕΠ ανά ώρα δεν θα αντικατοπτρίζει το βιοτικό τους επίπεδο.
Η κατάταξη καταγράφει επίσης το μέσο εισόδημα των ανθρώπων (τι κερδίζουν) και όχι τα περιουσιακά τους στοιχεία (τι έχουν ήδη). Αλλά η σύγκριση προσφέρει μια πιο ολοκληρωμένη αξιολόγηση των πλουσιότερων χωρών του κόσμου από ό,τι η εστίαση σε οποιοδήποτε μεμονωμένο μέτρο – δείχνει πού τα χρήματά σας πηγαίνουν πιο μακριά και πού οι πολλές ώρες εργασίας μπορεί να μην αποδίδουν πάντα.
Πηγή: Οικονομικός Ταχυδρόμος
